Moja rodzina i inne zwierzęta

Tak sobie pomyślałam siedząc z Grzechotkiem przy piersi, źe coś dziwnego dzieje sie w naszym społeczeństwie. Właściwie "dziwne" nie jest odpowiednim słowem, bo dziwi to mało kogo. To raczej ja chyba jestem dziwna, że się tego czepiam. Chodzi mi o ostatnią aferę z abp. Głodziem. I nie mam  na myśli w tym momencie samych doniesień prasowych dot. jego zachowania, tylko raczej  reakcję wielu osób na nie. A ściśle rzecz biorąc  podejście do tematu dające sie zamknąć w pytaniu: "I co w tym złego, że czasem lubi wypić?" Już pomijam to, że jako kapłan i to wysoki rangą powinien być wzorem i przewodnikiem, a zdecydowanie nie jest. Powszechnie znane przezwisko Flaszka nie wzięło się z powietrza. Przerażające dla mnie jest, że tak wiele osób (w tym polityków, którzy powinni mieć przynajmniej świadomość ponoszonych przez państwo kosztów nadużycia alkoholu, jeśli nie pozostałych skutków) nie widzi problemu w rozrywce polegającej na schlewaniu się jak świnia. Wróć, przepras

kto wie, gdzie można kupić choinkę????

Grzechotku - tylko tak dalej!!! Kochany stwór  kolejny raz przespał 8 godzin - jak zasnął przed 22, to do 5.30 miałam spokój. Lubię tak.

Przedświąteczne porządki raczej leżą. Okien nie myję - za zimno, zdecydowanie  nie zamierzam sie dorobić zapalenia płuc. Poczekam na wiosnę. Na wielkie sprzątanie nie bardzo mam warunki - Seprens Minor w nocy co prawda dość przyzwoicie śpi, potrafi juz przespać ciurkiem sześć godzin, a nawet raz mu sie zdarzyło całą noc, ale nadrabia w ciągu dnia - uśpienie go na trzy godziny zdarza sie może raz dziennie... tak poza tym to wcina co czterdzieści pięć minut, a w tak zwanym międzyczasie uzupełnia zawartość pieluchy, po czym podnosi alarm o wymianę, bo gryzie w pupę.  I weź tu człowieku zrób coś w domu w takich warunkach.  Z trudem udaje mi sie ogarnąć pranie - to jest niezbędny punkt programu, dłużej wytrzymam z brudnymi oknami czy podłogą niż, za przeproszeniem w brudnych majtkach. Dużo dłużej... Z oknami jednak nie jest tak źle - w sprawę włączył sie Serpens Maior. Czyli Wąż Starszy. Najpierw dzielnie umył okna razem z moim Tatą - u nich. Potem zaczął myć u nas - zarządziłam mycie

Poszłam się poprzytulać rano do Pytona.  Opowiadam mu, że Grzechot tak ładnie spał. Pyton zaczyna sie wygłupiać, śmieje, że to za dużo.  - Zobaczysz, jak będziesz miał własne dzieci, to zmienisz zdanie! - Ja tego nie powiedziałem!!!! Zwinęłam sie ze śmiechu, taka panika brzmiała w jego głosie :)

Grzechot dziś po raz pierwszy przespał CAŁĄ NOC. Położyłam go do łóżeczka - już śpiącego - około 21.30. I spał grzecznie do szóstej rano! To nie oznacza bynajmniej, ze ja tez spałam tak długo. Koło piątej obudził sie Skorupiak, spojrzał na zegarek i zdenerwował okrutnie. Oczywiście jak on jest zdenerwowany, to ja się budzę, bo nie da rady inaczej. Poinformował mnie, ile mały śpi. No wiem, umiem liczyć i wiem, o której poszedł spać. Wylazł z łóżka i poczłapał sprawdzić, czy Grzechot oddycha. Oddycha, co ma nie oddychać. Podenerwował sie jeszcze trochę, to mu przypomniałam, ze Pyton taki miły był jeszcze wcześniej - Grzechot dziś kończy dwa miesiące, przy Piotrku na pierwszej wizycie w wieku ok. 6 tygodni u pediatry dostałam po uszach, że nie budzę na nocne karmienie. W końcu przekonałam Skorupiaka, że marudzi, jak mały się budził co półtorej godziny to chciał lecieć do lekarza, a jak śpi całą noc to też mu źle. I niech korzysta z okazji i śpi. Tak czy inaczej - dostałam prezent. I p

Czort jest doskonałym opiekunem dla małych dzieci. Mimo, że to samiec i kocur bojowy, pilnuje maluchów lepiej niż niejedna niania: Tak było sześć lat temu:   A teraz jest tak:    

W mądrych źródłach informowano, że taki noworodek - niemowlak może robić kupy nawet co dziesięć dni. Albo, dla odmiany - dziesięć dziennie.  Nie było mowy o tym, że niektóre egzemplarze mają nieszczelny zawór i wylewa im sie z odwłoka cichcem a omalże bez przerwy. I oczywiście na taki właśnie egzemplarz udało nam sie trafić. Początkowo kładłam to na karb dostosowywania sie do Życia Na Zewnątrz. Potem uznałam, że przyczyną jest reakcja brzuszna Gada na moją infekcję g.d.o. A potem  niestety nie miałam już żadnego uzasadnienia. Przy czym nasz nadworny pediatra (chyba weterynarz, skoro węże leczy) twierdzi, ze wszystko jest w porządku, te wylewki sa prawidłowe, mają właściwe wszystko (daruję sobie nieapetyczne szczegóły techniczne), po prostu ten typ tak ma. W rezultacie albo zmieniam mu pieluchy, albo siedzę i karmię. W południe zamontowałam mu szóstą pieluchę w dniu dzisiejszym. Przed chwilą - czyli pół godziny później - siódmą. I nie ma możliwości przetrzymania. Nie jest to moja

Jak w tytule. Wygląda na to, że jest to człowiek bez zadęcia. Podejrzewam, że w Kurii parę osób  ma teraz szczękościsk, bo jeśli głowa Kościoła rezygnuje z bogactw i splendoru, to podwładni też powinni. A sądzę, że większość z nich, jeśli nie wszyscy, przyzwyczaiła się do zbytku i znakomicie czuła w roli książąt Kościoła. A tu taka przykra niespodzianka....  Zachwycił mnie tekst Franciszka, gdy po wyjściu z Pokoju Łez odmówił włożenia papieskiej peleryny obszywanej gronostajami - Karnawał sie skończył, niech ksiądz sam to włoży.  Główny spec od ceremonii w Watykanie będzie miał ciężkie życie. Może sie okazać kompletnie niepotrzebny....    

Niestety. Z bólem straszliwym stwierdzam, że na czas dłuższy muszę sie pożegnać z moja ukochana zupą - żurkiem.  Zrobiłam ostatnio, pyszny mi wyszedł. Z kiełbaską, ziemniaczkami,  i czosnkiem opczywiście. Dużo czosnku... No i tu poległam. Niestety Wąż Młodszy nie podziela moich poglądów w tej materii i na czosnek reaguje zdecydowanie negatywnie., Po dwóch nocach wrzasków, pobudki co półtorej godziny po to, żeby potem przez dwie godziny Gada uspokajać - poddałam sie. Nie będę jeść żurku, dopóki nie skończę karmić piersią.  Jednak wolę sie wyspać niż zjeść żurek. W końcu mam jeszcze parę innych zup, które bardzo lubię, a jakoś nie  wymyśliłam jeszcze, czym by można zastąpić sen.

Grzechotkowy bezzębny uśmiech rozczula mnie za każdym razem, jak go widzę. Podobnie jak dawniej Pietruszkowy - malutki pyszczek, który czasem rozciąga się w szeroki uśmiech, a czasem zbiega w przysłowiowy ciup. Bardzo chciałabym zrobić mu zdjęcia  w tych momentach, ale jest to trudne, bo jak go trzymam albo karmię, to brakuje mi trzeciej ręki do obsługi aparatu fotograficznego. Który zresztą zwykle leży gdzieś tuż poza zasięgiem.... Malutek jest już coraz bardziej kontaktowy, patrzy z uwagą, odwraca łepek w moją stronę, uśmiecha się w odpowiedzi na mój uśmiech...  Jeszcze te małe łapeczki, skulone w piąstki - jedzenie to ciężka praca, więc pomagamy sobie łapkami w ten sposób.  I stópki - niby malutkie, ale jak na takiego osobnika - liczącego sobie jak dotąd siedem i pół tygodnia życia - to całkiem spore... Cóż, rośnie nam synek. Rozmawiałam dziś z koleżanka, która urodziła dzień po mnie - różnica między chłopakami była niewielka, raptem 120g. Teraz M. waży 5300, a Grzechot dobił j

Skorupiak szykuje śniadanie dla Pytona i dla mnie - ja rano w porze właściwej służę przeważnie za bufet i podstawkę dla Grzechotka, który z lubością zasypia u mnie na brzuchu i szybciutko sie budzi, gdy sie próbuje go stamtąd zdjąć.  W rezultacie do kuchni udawało mi sie dojść dosyć późno, tak, że śniadanie jadłam koło pierwszej. Skorupiak przynosi mi talerzyk z kanapkami, tak, że mam szanse pożywić sie o jakiejś ludzkiej porze. Jest tylko jeden problem. Proszę o dwie kanapki. Na talerzu z niewiadomych przyczyn zawsze są cztery. Przy czym dwie z tym, czego on nie lubi i nie zje ( mój ukochany serek i dżem), a jedna z kiełbaską, którą uwielbiam. Czwarta neutralna.  Nie mogę zostawić tak luzem tej niezjedzonej, bo zje  ją któryś z Psotów,  i po pierwsze sie pogryzą, a po drugie - kot jest na diecie bezbiałkowej. Zaszkodzi mu. NIe mogę odnieść do lodówki, bo Grzechot. Jak stoi obok i kusi - cóż, w końcu ją zjem... I jak tu do licha ciężkiego dbać o wagę? A wydawało mi się, że Sk

Jak już pisałam, ostatnio wyciągnęłam z szafy całą stertę ubrań, które co najmniej od dwóch sezonów przebywały w pudle z motywującym opisem "do dochudnięcia".  Ponieważ ja generalnie gwiżdżę na modę i  kompletnie się nie przejmuję tym, zę coś jest sprzed kilku lat - jeśli jest ładne i dobrze się w tym czuję, to wystarczy, leżały tam rzeczy nawet kilkuletnie.  Przedwczoraj dokonałam odkrycia, które spowodowało, zę nie bardzo wiedziałam, czy mi wesoło, czy raczej mnie trafia delikatny szlag. Miałam szorty wakacyjne. W moim ukochanym zielonym kolorze. Rozmiar 40. Czyli jeszcze nie wpędzający mnie w nerwicę, zdarzało mi sie kupować ciuchy mające wszyty numerek o wiele bardziej deprymujący. Schudłam 20 kilo od czasu, gdy po raz ostatni nosiłam te szorty - ostatni sezon z racji ciąży wypadł z obiegu. Teraz nawet po gigantycznym obżarstwie spadłyby ze mnie bez rozpinania guzika. Odzyskałam czarne dżinsy, w które nie mieściłam sie już chyba ze trzy lata. Teraz są lekko luźne.  N

- Mamo, kiedy wyrosną mi zęby mądrości? - zapytał Pyton. - NIe wiem, synku, one różnie wyrastają. Mogą ci wyrosnąć jak będziesz dorosły, mogą nie wyrosnąć nigdy, a może za kilka lat. Dużemu wyrosły po ślubie. - A, jak dostał Mi, to zmądrzał? - upewniło sie moje dziecko.  Kochany wnuczek, docenił dziadka...

Byliśmy sie dzisiaj zaszczepić.  I zważyć.  Pierwszy punkt programu nie wzbudzał niczyjego entuzjazmu, ale uważam, ze ma to sens, nawet, jeśli nie jest przyjemne. Nieszczepienie dzieci jest dla mnie nieodpowiedzialnością i żerowaniem na innych - bo jak sie większość szczepi, to faktycznie te cwane jednostki, które unikają kłucia, mogą sie wykręcić sianem. CHoć nie muszą. Ostatnio gdzieś trafilam na wypowiedź jakiejś mamusi, że ona nie zaszczepi dziecka na świnkę odrę i różyczkę, jak zachoruje, to zachoruje. Sęk w tym, zę dziecko jest dziewczynką - jak w przyszłości zachoruje będąc w ciązy, to pobłogosławi mamusię za ten pomysł... No ale trudno, nie wytłumaczę całemu światu, zę te brednie o rtęci to brednie i więcej rtęci mają w puszce sardynek, jak również, zę opowieści o autyzmie powodowanym przez szczepionkę MMR są skutkiem  oszustwa niejakiego doktora A. Wakefielda  - jego artykuł na ten temat został usunięty z bazy Lancetu, co sie zdarza baaardzo rzadko. Ale nawiedzeni wiedza sw

Pochwalę Skorupiaka. Jak na faceta z bolącym zębem zachowuje się wyjątkowo przyzwoicie. Nie wrzeszczy, nie warczy, nie wścieka się. Jestem pełna podziwu.

Nakryliśmy ostatnio Pytona.  Okazało sie, żę od dłuższego czasu nie odrabiał lekcji i nazbierało mu sie 50 stron zaległości.  Odbyliśmy spokojną, aczkolwiek niezbyt przyjemną rozmowę, został wyznaczony termin na uzupełnienie. Wychodziło po 6 stron dziennie, 3 z matematyki, którą Pyton lubi i 3 z kaligrafii - do której juz nie pała tak gorącym uczuciem. W piątek, sobotę i niedzielę było jako tako, trochę marudził, ale robił. Ponieważ miał na to cały dzień - nie było tragicznie. Schody zaczęły sie zgodnie z przewidywaniami w poniedziałek.  Wąż Starszy przeżył solidną niespodziankę, gdy okazało sie, ze nasze zapowiedzi dopilnowania do skutku aż zrobi dzienny przydział - sa całkiem serio. W rezultacie wrzeszczał, trzaskał drzwiami, obrażał sie, groził, zapowiadał wyprowadzkę - takie tam różne. A my spokojnie powtarzaliśmy, że traci czas, męczy się coraz bardziej, a zaległości i tak zrobi, choćby miał siedzieć do północy. A rano zostanie normalnie obudzony do szkoły. Kołomyja trwała pr

Potomek młodszy obudził mnie około 4 rano. Jego zbójeckie prawo, chciał jeść. Przy okazji zmieniłam pieluchę. Nakarmiłam, odbiło mu sie elegancko (swoją droga, jak może sie odbić elegancko? Przynajmniej w naszym kręgu kulturowym jest to uważane za bardzo dalekie od elegancji.... No to odbiło sie nieelegancko). Wszystkie nocne sprawy zostały załatwione i matka zwinęła sie w kłębek w nadziei, zę będzie mogła spać dalej. NIc z tego. Wąż Młodszy zaczął marudzić.  No to sprawdzamy - jeszcze jeść? - nie. Odbić? - NIe. Zimno? - Wręcz przeciwnie. Włączyłam lampkę, żęby mieć więcej danych. I to pomogło. Pierwsze, co zobaczyłam, to bystre, szeroko otwarte oczka przyglądające się uważnie wzorkowi z liści hoi, która jest rozpięta nad naszym łóżkiem. Pomyślałam chwilę... Bingo! On sie po prostu wkurzał jak mu wyłączyłam światło, ciemno sie zrobiło, a on chciał sie pogapić na świat! Zostawiłam gadzinie oświetlenie i poszłam spać. I to był strzał w dziesiątkę...

Dziś Grzechot skończył 6 tygodni. Ponieważ w niedzielę w nocy trochę zagorączkował, ustaliłam z panem doktorem, że się dziś pokażemy. Dopiero dziś, bo po pierwsze, małemu dolegało w nocy a w dzień przestało i wyglądał świeżutko jak szczypioreczek na wiosnę, a nie jak chore dziecko, a po drugie w poniedziałki są dzikie kolejki i nawet, jesli mu nic nie dolega, to po trzech godzinach w kolejce z kaszlącymi i prychającymi dziećmi będzie na pewno. Rację miał, mądry człowiek z naszego pana doktora. Dzisiaj w nocy w którymś momencie było 37,3, ale poza tym to Grzechot nadal nie wygląda na chorego. Wyglada na to, że ta temperatura to był po prostu rzut mobilizacji organizmu do zwalczenia ostatecznego tego, co gryzło jego i mnie - to znaczy mnie nadal trochę gryzie, infekcja górnych dróg oddechowych, a Wąż Młodszy zareagował żołądkiem - pieluchy wymieniałam średnio co pół godziny, a i tak odwłok był bardzo biedny i podrażniony. A ponieważ facet jest silny, to rzucił wszystkie limfocyty do r

w nocy podczas karmienia Grzechota coś mnie zaniepokoiło. Był za ciepły. Tak po prostu, bo poza tym nic specjalnie nie sygnalizował, nawet nie marudził jakoś kosmicznie. Wetknęłam termometr w ucho, poczekałam aż zapiszczy - 37,8. Wrrrrr..... Zabrałam gościa do łóżka - normalnie staramy się już go przestawiać na spanie w łóżeczku i coraz częściej sie udaje - jest odkładany tam jak już śpi albo prawie śpi, wtedy sie nie awanturuje. W takiej sytuacji jednak wolałam go miec pod ręką. W tym momencie jedyne, co mogę dla niego zrobić, to karmić, przeciwciała, picie i takie tam. No to będzie miał po prostu otwarty bufet i tyle, radzi sobie sam w takich sytuacjach ;) Po półtorej godzinie obudziłam sie znowu - niby go karmiłam, ale jakoś przysnęłam po drodze. Ponieważ gościowi sie ulewało, więc przekonfigurowałam poduszki, usiadłam oparta wysoko i wzięłam malucha na brzuch - miałam kontrolę temperatury, jemu się nie ulewało, a do tego - to dla nerwowego Skorupiaka - masaż oddechowy i stymula

Wykorzystałam dzisiejszą nieobecność Pytona (nocował u dziadków) - wyspacerowaliśmy Grzechotka, jak zasnął - do domu i wózek wraz z zawartością - na balkon, a matka oddała się z lubością czynności, której normalnie nie znosi. Przeglądowi ciuchów w szafie. Tym razem znienawidzona czynność była wykonywana z entuzjazmem. Czemu? Ano temu, że od czasu zapakowania tych ciuchów do pudła schudło mi sie - tak w sumie około 20 kg. I nagle całkiem sporo ciuchów trzymanych nieco beznadziejnie jako motywator do zrobienia czegoś ze sobą - okazało sie przydatnych.  W rezultacie zyskałam sporo fajnych ciuchów bez konieczności łażenia po sklepach i bez wydawania na ten cel złotówki. A za to mam opgromną satysfakcję. Jeszcze zostało mi kilka rzeczy, do których musze chudnąć dalej - ale udało sie tyle, że w tej chwili nie mam wątpliwości, że dalej też sie uda. Tylko po prostu musze jeszcze chwile poczekać.  Między innymi na kieckę, która nie dość, ze jest śliczna, to jeszcze kojarzy mi sie z komicz